Bye, bye, Bolivia!

Gelukkig nieuw jaar allemaal!

na bolivia doorkruist te hebben zijn we nu aangeland in chili. bolivia was super! alleen begon het niet zo goed. bij de grens waren we door alle comotie om onze laatste soles op te maken vergeten een stempel op te halen om bolivia in te komen. na drie controles (waarbij ze er niets van zeiden) werden we door politie agenten met geweren de bus uit gehaald en moesten we 40 dollar betalen om ons paspoort terug te krijgen :( corrupte politie hier! later op de dag ben ik nog beroofd. gelukkig alleen geld en mn telefoon (met nederlandse sim), maar toch rot!

in la paz hebben we THE WORLD MOST DANGEROUS ROAD down hill gemountainbiked. wat was dat vet! in het begin dood eng, omdat het ook nog heel erg regende, je super hard langs diepe afgronden sjeesde en je bril besloeg. maar toen we droog werd was het echt zo spannend! we kwamen uit in een tropisch dorpje (bij dat hotel hadden ze zelfs apen en papagaaien) en in dat dorpje zijn we nog maar een paar dagen gebleven. ff bijslapen!

weer terug in la paz hebben we een bezoek aan de gevangenis gebracht. super bizar! het was gewoon een klein dorp waar ook vrouwen en kinderen woonden en waar ze een voetbalveld hadden. je kon gewoon met criminelen praten die een moord hadden gepeegd of die drugs hadden gesmokkeld. het voelde alleen wel of je de corrupte politie aan het sponseren was, dus dat vonden we wel een beetje jammer. en aan het eind van de tour kregen we nog even een coke dealtje aangeboden. of het de normaalste zaak van de wereld was!

na la paz zijn we naar copacabana gegaan. aan het lake titicaca waar we weer een eiland bezocht hebben. op dit eiland was de eerste inca geboren. hier nog ff lekker geshopt en naar auro zegeningen gekeken (met bier en bloemen). grappig!

na copacabana zijn we naar cocabamba gegaan. regen, regen en nog eens regen. de straten stonden blank! en daardoor was er eigenlijk niets te doen. blij dat we daar weer weg waren.

na een helse rit in sucre beland. super mooi dorpje! eerste dag een wandeltocht gemaakt met een super leuke groep. s avonds kerstdiner gekookt in het hostel met een grote groep en in een kerst optocht beland. nog in de kerk in slaap gevallen. volgende avond eerst de holiday gekeken (voor de kerststemming) en een super leuk kerstdiner gehad met de groep van de wandeltocht. picana, een typisch boliviaans kerstgerecht. we mochten van de barmannen nog een play list samenstellen die van de kerstliedjes over ging in acda en de munnik en andere nederlandse liedjes (we waren ook met 2 nederlandse meiden), die we lekker mee hebben zitten schreeuwen. daarna nog naar de bar voor happy hour. kortom, de kroeg goed op stelten gezet!!!

vervolgend naar potosi voor de mijnen. echt indrukwekkend hoe zwaar die mensen het hebben die daar werken! 7 uur per dag in de stof en hitte, alleen maar sjouwwerk. voor minder dan 5 euro per dag! bij ons sloeg het meteen al op onze longen. en dan te bedenken dat ze maar een levensverwachting van nog 15 jaar hebben. we hadden een super leuke gids hier, santos. hij liep de hele tijd op coca bladeren te kouwen, samen met zijn zoontje. en als je alleen al naar hem keek moest je lachen. toen bleek dat hij een broer had die tours over de zoutvlaktes deed (wat ons volgende plan was) hebben we die maar gelijk bij hem geboekt, samen met die andere nederlandse meiden uit sucre. als die broer half zo leuk was als hij...

aangekomen in uyuni zei de broer van santos dat santos zou komen. wij geloofde hem eerst niet. maar toen hij als een held de hoek om kwam rennen werden we helemaal gek. gillen, klapppen. super leuk dat hij naar uyuni was gekomen! de tour begon al in de regen, en de ruitenwissers van de jeep deden het niet. santos moest de hele tijd uit het raam hangen om nog wat te zien. gelukkig werd het snel droog. wat waren die zoutvlaktes mooi! we hebben hier ook een heleboel maffe foto{s gemaakt. we sliepen de eerste nacht in een zouthotel. de regen was weer begonnen, dus het hotel lekte aan alle kanten. de tweeede dag was echt een beetje drama. auto die er iedere keer mee stopte, nat geregend door het openraam. op een gegeven moment stonden we gewoon helemaal vast in de woestijn. in de middle of nowhere. gelukkig had een andere jeep ons gemist en kwam terug. hij ging hulp halen, dat kon alleen wel een paar uur duren. daar zit je dan in de kou en het werd donker. we hebben de banken maar plat gedaan en zijn gaan kaarten en liedjes zingen. gelukkig kwam er na 5 uur hulp!

volgende dag weer terug in de auto, na 3 uur slaap. we wilden eigelijk niet meer, maar er was geen andere optie. eerst langs de geisers, maar daarna begaf de auto het weer. nu voor goed :( het was zo zielig voor santos! wij zijn opgehaald door een andere jeep en verdeeld over de andere auto{s zodat we toch nog bij de chileense grens konden komen. maar santos moesten we daar achter laten. alleen. dit gedoe verpeste de tour echt!

gelukkig veilig in chili aangekomen. oud en nieuw in san pedro geviers en nu zitten we in iquiqe, aan het stand! morgen gaan we hier parapainten. super spannend! heb er zin in!!

veel liefs voor iedereen.
Xxx