We survived the inca trail

Jajaja, we zijn nog in leven!

Gister terug gekeerd van de inca trail. Wat was dat zwaar, maar mooi!
Onze groep bestond uit 4 maffe australiers en een hele leuke gids.

We hebben zoveel mazzel met het weer gehad. De eerste twee dagen volop zon. Toen we de death womens pass op 4200m (zo hoog, je had gewoon moeite met ademhalen) gepasseerd waren begon het met regenen. Hield niet op de derde dag, maar ja... dat hoort erbij. De derde dag liepen we al een beetje door de pre jungle met mooie paadjes, mooie begroeing, vogels, ruines...
's avond kwamen we op de camping plaats (jaja, we sliepen in tentjes....KOUD!) waar een bar was en waar je kon douchen! wat een opluchting na 3 dagen!

vierde dag was het zover... naar de machu pichu. Hier hadden we het allemaal voor gedaan. Vroeg opgestaan om als eerste door de controle post te gaan, wan tje mocht pas om 5.30 beginnen met lopen. We werden een beetje opgefocked door de jongens in onze groep, die gingen rennen enzo. Maar toen we bij de sungate aankwamen was het helder en konden we hem zien liggen!!!!! Echt zo bizar dat het zolang verborgen is gebleven. Was gewoon raar om daar rond te lopen. Die Inca´s waren zo slim! Na een hele leuke tour terug in de bus naar aguas caliente en op het moment dat we in de bus stapten begon het te regenen. Wat een mazzel hebben wij gehad. Inti (de zonnegod, hoofdgod van de inca's) was ons goed gezind!!

Nu weer terug in cusco, heb nog nooit zoveel spierpijn gehad. Moet misschien toch maar aan zo'n massage geloven. En vanavond ricgting bolivia... heb er zin in!

Liefs!!!